Talkshow loopt volledig uit de hand (deel 2)
De show was in volle gang en De Talkshowhost wist het fenomeen over ‘koetjes en kalfjes' praten om te toveren tot een groteske melkveehouderij. Hij had zich duidelijk ingelezen en wist bijna meer van
De show was in volle gang en De Talkshowhost wist het fenomeen over ‘koetjes en kalfjes' praten om te toveren tot een groteske melkveehouderij. Hij had zich duidelijk ingelezen en wist bijna meer van de ‘gewone man’ dan de ‘gewone man’ zelf. Alle typische gewoneman-onderwerpen passeerden de revue. Politieke frustraties, huwelijksperikelen, gedoe met collega’s op het werk, de buurtbarbecue, tuinonderhoud en ga zo maar door.
Een gast begon net met een diepzinnig betoog over zijn nieuwe zitmaaier, toen De Talkshowhost plots met een angstig gezicht naar het scherm met de kijkcijfers staarde. Ik wierp er ook een blik op. Het kijkersaantal was flink gezakt. Onder de 100.000. ‘We gaan naar de reclame!’ zei die plots. Daarna sprong-ie van zijn stoel en gebaarde hij Jozef om naar hem toe te komen. Vervolgens gaf-ie hem een ferme tik op zijn postmoderne millennialhoofd.
‘Wat is dit voor gekkigheid? De onderzoeken gaven toch aan dat mensen graag naar ‘de gewone man’ willen kijken?’ - ‘Waarschijnlijk moeten we even warmdraaien.’ zei Jozef enigszins geruststellend, terwijl er gelijktijdig enige paniek in zijn stem te horen was. ‘Ik hoop het maar,’ zei De Talkshowhost kritisch, want anders snijd ik live je ballen er af en dan halen we zeker de miljoen kijkers!’ - ‘Haha, dat is een goeie joke, man!’ zei Jozef. - ‘Dat was geen grap, vieze eikelbijter. Maar we proberen het nog even!’ Jozef droop af.
‘Ha, leuk dat jullie er weer zijn,’ zei De Talkshowhost richting de camera. ‘We gaan nu over naar de gewone man links van ons. Wat doe jij zoal op de zaterdagochtend?’ - ‘Het gras maaien en de plantjes water geven,’ zei de man. Ook dit gesprek ging nergens naartoe en de kijkcijfers daalden fors. Ongeveer tien minuten later waren er nog maar vijftig mensen aan het kijken. Het zweet droop van zijn voorhoofd en De Talkshowhost begon te stotteren, met als gevolg dat de kijkcijfers nog meer daalden.
Er keek nu letterlijk nog maar 1 persoon. ‘En we gaan weer naar de reclame!’ Alle medewerkers liepen paniekerig in het rond. ‘Jozef!’ riep De Talkshowhost en daarna begon hij ook zenuwachtig in het rond te springen. ‘Er kijkt nog maar 1 mens! En als die niet meer kijkt, dan word ik ontslagen, dus ga snel naar dat adres toe en geef hem of haar geld om de hele show af te kijken. ‘Ja, baas,’ riep Jozef. Ineens keek hij naar mij. ‘Jij gaat met Jozef mee!' Jij voegt toch niets toe!’
We hadden het adres gekregen en reden er gezamenlijk naartoe. ‘En, heb je een relatie, Jozef?’ - ‘Stil,’ schreeuwde hij. ‘Ik kan alleen met mensen praten als ik ze kan aankijken.’ - ‘Hmm, dan was een tandem misschien niet het juiste vervoermiddel,' zei ik, terwijl ik stevig doortrapte. ‘Maar wel beter voor het milieu!’
Voor het huis van de kijker stond een ambulancewagen. We liepen snel naar binnen. ‘Wat is er aan de hand?’ vroeg Jozef aan de medewerkster, die een vrouw aan het reanimeren was. ‘Zie je niet dat ik bezig ben?’ Enkele seconden later stopte ze met reanimeren. ‘Jup, die is dood,’ zei de andere ambulancemedewerker. Het bleek om een vrouw van 84 te gaan. Tijdens het kijken had ze schijnbaar een hartaanval gekregen. De talkshow stond nog aan. Jozef belde onmiddellijk naar De Talkshowhost. ‘Slecht nieuws! 'Je laatste kijker heeft zojuist een hartaanval gekregen!’ - ‘Wel verdomme!’ - ‘Maaaar ik heb ook goed nieuws. Er is hier nog een kip, kennelijk haar huisdier. Die kijkt wel, dus laat even onderzoeken of die meetelt voor de kijkcijfers!’
Aan de andere kant van de telefoon hoorden we wat gemompel en daarna een fiere stem. ‘Ja, die telt mee! Ik heb ineens een geniaal plan. We brengen allemaal televisies naar kippenboeren, geven ze een smak geld en laten de kippen naar mijn talkshow kijken! Misschien halen we dan de miljoen! Snel, Jozef. De show duurt nog een uur. Geld speelt geen rol!’
En zo geschiedde. Alles werd in gang gezet en binnen korte tijd was vrijwel elke pluimveehouderij voorzien van grote televisies. Ik zat weer aan de talkshowtafel en de kijkcijfers rezen de pan uit. Meer dan 1,2 miljoen kippen keken. De Talkshowhost was helemaal in zijn sas, hoewel de gesprekken aan tafel nog steeds van een erbarmelijk niveau waren.
‘Reclame inlassen,’ zei Jozef plots. ‘Wat is er nu weer?’ vroeg De Talkshowhost. ‘Het gaat juist goed! De show duurt nog vijf minuten en dan eindigen we met 1,2 miljoen kijkers.’ Jozef wees echter streng naar het scherm. Nul kijkers. ‘De kippen legden tijdens het kijken geen eieren meer,’ legde Jozef uit. ‘Alle boeren hebben de televisies uitgeschakeld, met alle gevolgen van dien.’ De Talkshowhost keek verdrietig. ‘Ik stop ermee,’ zei die. ‘Dit land verdient niet zo’n geweldige host.’
Eenmaal thuis pakte ik snel de telefoon. ‘Ja, hallo?’ Is dit de grasmaaierverkoper? Ik zie toch af van de aankoop.’
Einde!