' Ik vertelde op enthousiaste wijze over de verschillende vertelperspectieven in literatuur en dat was voor een magere puber reden om meermaals met zijn kop tegen de tafel te bonken.' Ik moest hier erg om lachen - sorry. Ik heb jaren geleden gastlessen gegeven over bloggen bij o.a Fontys. Daar zat men over hun rugtas met dikke jassen aan te slapen. Als ze wel wakker waren wilden ze alleen maar eten, en aten ook. Soep, chips, you name it. Naast het bevreemde idee dat dit toch echt allemaal mocht, dacht ik ook, ik ben meer geschikt voor het enthousiasme van kleine kinderen.
Onderwijs is een moeilijke sector om in te werken. Het is lang geleden dat ikzelf nog op de schoolbanken zat. Maar herinneringen heb ik nog in overvloed. Mijn vroegere docenten waar ik nog herinneringen van heb, waren personen met enorm veel energie om toch door te dringen bij studenten en vooral veel geduld hebben. Ook moeilijke karakters (zoals ik mij zelf omschrijf) krijg je met de juiste houding overtuigd en verkrijg je als docent uiteindelijk veel respect en aanzien in de plaats. Hiermee wil ik zeggen - studenten steeds nieuwe kansen geven en nooit het geloof in hun mogelijkheden opgeven. Een docent zijn valt niet te onderschatten. Steeds "cool" blijven en niet te over-enthousiast zijn, lijkt mij een juiste ingesteldheid. Ik ben er bijna zeker van dat jij die talent ook bezit, maar uw carrière zal ondertussen veranderd zijn?
Hihi.. Doet mij terug denken aan mijn eerste lessen als kersverse afgestudeerde leerkracht. Het was een vervangingsopdracht, dus gelukkig tijdelijk en van korte duur. Ik gaf les aan een klasje waarvan er 1 leerling zelfs 2 jaar ouder was dan mij. Hij zat graag in 't middelbaar, volgens mij. Hoewel hij totaal niet geïnteresseerd was in de les, of zelfs in wat dan ook. Spraakzaam was hij ook niet. Na deze 2 weken besloot ik dat het onderwijs niets voor mij was. Vooral hoe het onderwijs georganiseerd was, en de medeleerkrachten lagen mij niet. Humor was er ver zoek. Nooit spijt gehad van mijn beslissing eigenlijk.
Een Engelse docent kwam met Monty Python teksten aan. Of Bob Dylan. Zo hield hij het interessant. De leraar Duits had altijd het laatste kwartier video's van Otto, een Duitse komiek eind jaren '70. Met humor kom je het verst. En uitgaan van hun beleefwereld en interesses. Zelf was ik na 1 jaar Pabo wel klaar met het overgeregisseerde onderwijs. Bij mij waren juist de kleuters (50) het moeilijkst in de hand te houden :-D
' Ik vertelde op enthousiaste wijze over de verschillende vertelperspectieven in literatuur en dat was voor een magere puber reden om meermaals met zijn kop tegen de tafel te bonken.' Ik moest hier erg om lachen - sorry. Ik heb jaren geleden gastlessen gegeven over bloggen bij o.a Fontys. Daar zat men over hun rugtas met dikke jassen aan te slapen. Als ze wel wakker waren wilden ze alleen maar eten, en aten ook. Soep, chips, you name it. Naast het bevreemde idee dat dit toch echt allemaal mocht, dacht ik ook, ik ben meer geschikt voor het enthousiasme van kleine kinderen.
Onderwijs is een moeilijke sector om in te werken. Het is lang geleden dat ikzelf nog op de schoolbanken zat. Maar herinneringen heb ik nog in overvloed. Mijn vroegere docenten waar ik nog herinneringen van heb, waren personen met enorm veel energie om toch door te dringen bij studenten en vooral veel geduld hebben. Ook moeilijke karakters (zoals ik mij zelf omschrijf) krijg je met de juiste houding overtuigd en verkrijg je als docent uiteindelijk veel respect en aanzien in de plaats. Hiermee wil ik zeggen - studenten steeds nieuwe kansen geven en nooit het geloof in hun mogelijkheden opgeven. Een docent zijn valt niet te onderschatten. Steeds "cool" blijven en niet te over-enthousiast zijn, lijkt mij een juiste ingesteldheid. Ik ben er bijna zeker van dat jij die talent ook bezit, maar uw carrière zal ondertussen veranderd zijn?
Hihi.. Doet mij terug denken aan mijn eerste lessen als kersverse afgestudeerde leerkracht. Het was een vervangingsopdracht, dus gelukkig tijdelijk en van korte duur. Ik gaf les aan een klasje waarvan er 1 leerling zelfs 2 jaar ouder was dan mij. Hij zat graag in 't middelbaar, volgens mij. Hoewel hij totaal niet geïnteresseerd was in de les, of zelfs in wat dan ook. Spraakzaam was hij ook niet. Na deze 2 weken besloot ik dat het onderwijs niets voor mij was. Vooral hoe het onderwijs georganiseerd was, en de medeleerkrachten lagen mij niet. Humor was er ver zoek. Nooit spijt gehad van mijn beslissing eigenlijk.
Wel benieuwd wat dat betekenen gaat. Wanneer ben je dan wel “geschikt”? De fietstocht terug kan ik me voorstellen 💪🏽
De achterkant van educatie. Raak! (En dan hebben we 't maar over 1 docent-in-wording).
Je vertelt niet eens over die opdracht van een kort verhaal en de klas die met samenvattingen terug kwamen. 🤣🤣🤣
Te traumatisch!
Zo herkenbaar!
Een Engelse docent kwam met Monty Python teksten aan. Of Bob Dylan. Zo hield hij het interessant. De leraar Duits had altijd het laatste kwartier video's van Otto, een Duitse komiek eind jaren '70. Met humor kom je het verst. En uitgaan van hun beleefwereld en interesses. Zelf was ik na 1 jaar Pabo wel klaar met het overgeregisseerde onderwijs. Bij mij waren juist de kleuters (50) het moeilijkst in de hand te houden :-D